powrót

Ludomir Różycki

Kompozytor, dyrygent i pedagog. Urodzony 18 września 1883 roku w Warszawie. Był synem Aleksandra, muzyka i pedagoga, profesora Konserwatorium Warszawskiego. W 1904 roku ukończył to konserwatorium, a następnie wyjechał na dalsze studia do Berlina. Tam, razem z Karolem Szymanowskim, Grzegorzem Fitelbergiem i Apolinarym Szeluto, założył „Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich", której zadaniem było wydawanie i propagowanie nowej muzyki (grupa zyskała potem miano "Młodej Polski w muzyce").

Od 1908 r. Różycki przebywał we Lwowie, gdzie objął stanowisko profesora konserwatorium, a także dyrygenta w tamtejszej operze. We Lwowie wystawił swoją pierwszą operę pt. "Bolesław Śmiały". W latach 1912-1919 wiele podróżował, m.in. do Niemiec, Włoch i Francji. Był to bardzo płodny okres w jego twórczości - powstała wtedy m.in. opera "Eros i Psyche". W 1919 roku powrócił na stałe do Warszawy. W latach 20-tych odniósł ogromny sukces za sprawą swojego baletu pt. "Pan Twardowski", który był wystawiany nieprzerwanie przez wiele lat w Polsce i poza jej granicami. Poza dziełami operowymi i baletowymi Różycki tworzył również muzykę do spektakli teatralnych.

Był pierwszym prezesem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich, w którego założeniu w 1926 roku uczestniczył.

W latach 1930-32 był profesorem konserwatorium w Warszawie. W tym okresie mieszkał w willi "Zbyszek" w Konstancinie, gdzie często dawał koncerty pianistyczne.

Czas II wojny światowej spędził z rodziną w Warszawie. Po jej zakończeniu osiadł w Katowicach. Zmarł tam 1 stycznia 1953 roku. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.


  Ludomir Rózycki, Grzegorz Fitelberg i Karol Szymanowski, zdj. ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego

Zbyszek

Willa „Zbyszek” posadowiona u zbiegu ulic Żeromskiego i Sienkiewicza została wzniesiona w roku 1911, wg projektu Władysława Czosnowskiego dla Marii Ahrends...

»