powrót

Witold Skórzewski

Witold Skórzewski urodził się w 26 grudnia 1864 r. w Wurzburgu. Jego ojciec Zygmunt - II ordynat na Radomicach i Czerniejewie, był człowiekiem doskonale wykształconym, podróżnikiem i patriotą a także posłem w parlamencie pruskim, gdzie walczył aktywnie z germanizacją ziem polskich. Matka - Konstancja z Potulickich, była córką Kaspra Potulickiego – właściciela Obór i Teresy Konstancji z Mielżyńskich.

Po skończeniu edukacji i odbyciu służby w wojsku pruskim w Berlinie, Witold dzięki staraniom ojca został dyplomatą i spędził dwa lata w Rio de Janeiro. Po powrocie do kraju, w 1892 r. ożenił się z Marią Radziwiłł z Tołwian. Małżonkowie zamieszkali w jednej z rodowych siedzib Skórzewskich – w Komorzu. Mieli troje dzieci: córkę Marię oraz synów - Zygmunta i Karola.

W 1897 r., w wieku 33 lat, Witold Skórzewski został egzekutorem testamentu siostry swojej matki – Marii Grzymała-Potulickiej, ówczesnej właścicielki Obór. Jego zadaniem było sprzedać fragment lasu oborskiego i uzyskane pieniądze podzielić między spadkobierców m.in. swoją matkę Konstancję i siostrę Marię. Wtedy to najprawdopodobniej, w porozumieniu z rodziną, postanowił stworzyć w miejscu oborskiego lasu letnisko wzorowane na popularnych europejskich kurortach tzw. badach. Las został rozparcelowany, na jego terenie powstały działki pod domy letniskowe oraz przestrzeń wspólna, w skład której weszły dwa Parki - Zakładowy i Grapa, szereg budynków użyteczności publicznej, takich jak restauracja, stacja kolejki wilanowskiej i wieża wodociągowa oraz pensjonaty i wszelka dostępna ówcześnie infrastruktura, niezbędna do funkcjonowania letniskowej miejscowości.

Na cześć swojej matki Konstancji – fundatorki przedsięwzięcia, Skórzewski nazwał je Konstancją. Aby w pełni zrealizować plany budowy letniska, w 1900 r. powołał Towarzystwo Akcyjne Ulepszonych Miejscowości Letniczych. Energia i rozmach, jakie towarzyszyły realizacji projektu spowodowały, że w ciągu kilku lat od podjęcia decyzji, powstało wiele z zabytkowych budynków Konstancina a samo letnisko zyskało sławę jednego z najbardziej przyjaznych, wygodnych i eleganckich miejsc na Mazowszu.

W 1903 r., na mocy zapisu testamentowego Witold Skórzewski wszedł w posiadanie dóbr należących do jego dalszego krewnego, Leona hr. Skórzewskiego, z siedzibą w Lubostroniu, stając się posiadaczem ogromnej fortuny, którą dzięki umiejętnemu zarządzaniu skutecznie pomnażał (w okresie międzywojennym Skórzewscy stali się jedna z 35 najbogatszych rodzin polskich). Niestety tragiczny wypadek przerwał życie hrabiego. 30 grudnia 1912 r. Witold Skórzewski zginął w Czerniejewie na zorganizowanym przez swojego brata Władysława polowaniu.

W 1937 r., w 40-lecie powstania letniska, ówczesny wójt Konstancina Wacław Gąsiorowski, ufundował głaz pamiątkowy dla uczczenia osoby założyciela Konstancina.

15 czerwca 2009 r. Rada Miasta Konstancina-Jeziorny, nadała Parkowi Zdrojowemu w Konstancinie imię hrabiego Witolda Skórzewskiego. Stało się to na wniosek Ewy Sobiech, mieszkanki gminy, przy poparciu działających miejscowych organizacji pozarządowych: Porozumieniu Obywateli Konstancina-Jeziorny, Klubowi Inicjatyw Obywatelskich i Towarzystwu Miłośników Piękna i Zabytków Konstancina.

Bibliografia:
Ryszard Nowicki, Semper recte, Z dziejów rodu Skórzewskich, Lubostroń 2007

Oprac.: Hanna Kaniasta

Witold hr. Skórzewski – w 100-lecie śmierci

Ryszard Nowicki
W 2012 r. roku minęła setna rocznica tragicznej śmierci Witolda hr. Skórzewskiego. Ziemianin ten założył pod koniec XIX w. podwarszawską miejscowość letniskową Konstancin...
 

»