powrót

Wanda Herse

Pochodziła z rodziny znanych warszawskich przemysłowców. Urodziła się w 1885 r. jako córka Adama Hersego i Joanny z Temlerów. Skończyła studia handlowe na paryskiej Sorbonie. Po powrocie do Polski podjęła się prowadzenia renomowanego domu mody, założonego przez jej kuzyna Bogusława Władysława Hersego. Projektowała też kostiumy teatralne. Była: dyrektorem zarządzającym Towarzystwa Akcyjnego „Urania” (od 1915 r.), założycielką i prezesem Warszawskiego Towarzystwa Wioślarek, prezesem Warszawskiego Stowarzyszenia Spożywców (od 1922 r.), współzałożycielką i pierwszą przewodniczącą Sekcji Miłośników Gór Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (1910-12). Należała do pierwszego pokolenia polskich taterniczek, a jej największym osiągnięciem było pierwsze kobiece wejście na Mnicha w 1902 roku. Zajmowała się również fotografią. Była w tej dziedzinie amatorką, jednak wykonane przez nią zdjęcia wskazują, że odnalazła w fotograficznym medium nie tylko sposób rejestracji wydarzeń, ale także wyrażania emocji. Zaczęła fotografować w wieku 10 lat. Wszystkie umiejętności zdobywała samodzielnie, z niewielkimi jedynie wskazówkami Jana Heuricha, związanego z Konstancinem architekta i amatora fotografii. Była członkiem Towarzystwa Fotograficznego Warszawskiego od 1904 r.

Wanda Herse była niezwykłą indywidualistką, prowadziła niekonwencjonalny oraz intensywny tryb życia. Nigdy nie założyła rodziny, wyróżniała się nie tylko uprawianiem uważanych wówczas za męskie sportów – taternictwa czy wioślarstwa, ale także zapiętym na ostatni guzik męskim strojem i krótko obciętymi włosami. Przed i po wojnie mieszkała w Życzynie k. Garwolina. Była częstym gościem willi „Julia” w Konstancinie, gdzie mieszkał jej brat, Jan Tomasz Herse z rodziną. Zmarła w 1954 r. Jest pochowana w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.