Urodziła się w 1883 roku w Danii. W 1920 roku w Paryżu wyszła za mąż za Wacława Gąsiorowskiego. W latach 1922–1930 małżonkowie mieszkali w USA, a następnie w 1930 roku przyjechali do Polski i osiedlili się w Konstancinie.


Asta i Wacław Gąsiorowscy w czasie pobytu w Stanach Zdjednoczonych. Lata 20-te XX wieku.

Asta z mężem w 1930 roku w Konstancinie.

W okolicach Kilec podczas podrózy do Lwowa, 1932 rok

Po śmierci męża w 1939 roku Asta pozostała w Polsce. Z pietyzmem przechowywała pamiątki po pisarzu. Po wojnie jego archiwum, w tym niepublikowane materiały oraz listy pisarzy polskich i działaczy emigracyjnych z lat 1901 – 1939, przekazała do Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.

Była osobą powszechnie poważaną i lubianą. Nigdy nie nauczyła się dobrze mówić po polsku, w czasie rozmowy przechodziła więc szybko na francuski. W 1964 roku przeniosła się do Warszawy i zamieszkała przy ul. Królewskiej 45. Przeżyła męża o 32 lata. Zmarła 22 lipca 1971 roku w wieku 88 lat i została pochowana w jego grobowcu na Cmentarzu w Skolimowie.